Endure, Endure, Endure and Die - Chakoram (1994) movie review and Analysis.

Chakoram is one of those few underrated movies that deserve to be discussed.

 

    Shanti Krishna as Sharadhamani leads a rough life after having abandoned by her siblings for whom as she says, she sacrificed her life. Hence, the abandoned pheasant is forced to play the role of a dutiful parent and a loving yet tough sibling. However, her reasons for not solving the issues of her own life and excuses spring thereof for not finding a male companion to support herself, are baseless and cannot be accepted. Interestingly, we see her projecting her inability to solve the affairs of her life upon others. If she wanted, she could solve her problems on her own without waiting for a charming savior like Lance Naik Mukundan Menon. She had the job and the respect it fetched her for framing herself a suitor. None could have dared to pose a challenge if she really wanted to take her life to her own hands. Instead, she reveled in self-destructive resentment that resulted in 'displaced anger'.  It is understandable that she can relate to the life of Mukundan Menon as the two have similar stories of rejection to tell. However, there is absolutely no reason why she should wait until then. Therefore, if we ask the question of what she has gained from isolating herself from society, we get no answer.

ശരദാമണിയായി രംഗത്തെത്തുന്ന ശാന്തി കൃഷ്ണ, സഹോദരങ്ങളാൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട് ഒരുപരുക്കൻ ജീവിതം നയിച്ചുവരുന്നു . അവർ പറയുന്നതുപോലെ അവൾ ജീവൻ ബലിയർപ്പിച്ചു. അതിനാൽ, ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ട ഫെസന്റ് ഒരു കടമയുള്ള രക്ഷകർത്താവിന്റെയും സ്നേഹനിർഭരമായ എന്നാൽ കഠിനമായ ഒരു സഹോദരിയുടെയും വേഷം ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിതയാകുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, സ്വന്തം ജീവിതത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാതിരിക്കാനുള്ള കാരണങ്ങൾ, സ്വയം പിന്തുണയ്ക്കാൻ ഒരു പുരുഷ തുണയെ കണ്ടെത്താത്തതിന് ഉള്ള കാരണങ്ങൾ എന്നിവ അടിസ്ഥാനരഹിതമാണ്, അവ അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല. രസകരമെന്നു പറയട്ടെ, അവളുടെ ജീവിതത്തിലെ കാര്യങ്ങൾ മറ്റുള്ളവരുടെ മേൽ കെട്ടിവച്ച് അവ പരിഹരിക്കാതിരിക്കാൻ ആണ് അവർ ശ്രമിക്കുന്നത്. അവർക്ക് വേണമായിരുന്നെങ്കിൽ രക്ഷകനായ ഒരു ലാൻസ് നായിക് മുകുന്ദൻ മേനോനെ കാത്തിരിക്കാതെ സ്വയം പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാനാകുമായിരുന്നു. അവർക്ക് ജോലിയുണ്ടായിരുന്നു, ആ ജോലി അവർക്ക് നേടിക്കൊടുത്ത ആദരവും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവളുടെ ജീവിതം സ്വന്തം കൈകളിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ അവൾ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ആർക്കും ഒരു വെല്ലുവിളി ഉയർത്താൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല.. പകരം, അവൾ സ്വയം നശിപ്പിക്കുന്ന കോപത്തിന്' പാത്രമായിത്തീർന്നു. രണ്ടുപേർക്കും സമാനമായ തിരസ്കരണ കഥകൾ പറയാനുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിനാൽ മുകുന്ദൻ മേനോന്റെ ജീവിതവുമായി സമാനതകൾ കണ്ടെത്താൻ ശാരദയ്ക്ക് കഴിയുമെന്നതിനെ തമസ്കരിക്കുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, അതുവരെ കാത്തിരിക്കേണ്ടതിന് തക്കതായ ഒരു കാരണവുമില്ല. അതിനാൽ, സമൂഹത്തിൽ നിന്ന് സ്വയം ഒറ്റപ്പെടുന്നതിലൂടെ അവൾ എന്താണ് നേടിയതെന്ന ചോദ്യം ചോദിച്ചാൽ നമുക്ക് ഉത്തരം ലഭിക്കുന്നില്ല.

    In fact, by locking herself up, she was actually revolting against herself, making it impossible for love to enter her life. And by thus locking herself up she could revenge no one. Anyway, the emotional inability that makes one incapable of leading his/her own life will be seen as nothing but ignorance of the individual by a modern viewer. It is only the individual's responsibility to uplift himself/herself. 

വാസ്തവത്തിൽ, സ്വയം പൂട്ടിയിട്ടുകൊണ്ട്, അവൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ തനിക്കെതിരെ കലാപം നടത്തുകയായിരുന്നു, പ്രണയം അവളുടെ ജീവിതത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുന്നതിന് ഇത് ഒരു വിഘാതമായി. മാത്രവുമല്ല, സ്വയം പൂട്ടിയിട്ടുകൊണ്ട് അവൾക്ക് ആരോടും പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞതുമില്ല. എന്തായാലും, ഒരാൾക്ക്  ജീവിതം നയിക്കാൻ കഴിവില്ലാത്ത വിധം വൈകാരിക കഴിവില്ലായ്മ ഉണ്ട് എന്നത് ഒരു ആധുനിക പ്രേക്ഷകന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ വ്യക്തിയുടെ അജ്ഞതയായി അല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമായും കാണാനാകില്ല. സ്വയം / സ്വയം ഉയർത്തേണ്ടത് വ്യക്തിയുടെ ഉത്തരവാദിത്തം മാത്രമാണ്.

 

    Murali, for his part, played the role deftly. The character was safe in his hands. His is the only character that is ebullient enough to touch all alike. The charm of his personality and his effusiveness is difficult to be untouched by anyone be it someone like Sharadamani, the Unniyarcha of our movie. Had it not been for its premodern and self-destructive elements (which we see very often in the movies of Lohitha Das), Chakoram could have become something else. Thus the movie ends up being a contradictory statement upon what it made us feel it stood for. Endurance can be a good thing but it is destructive to the individual.

മുരളി തന്റെ പങ്കിനെ സമർത്ഥമായി അവതരിപ്പിച്ചു.തന്റെ കഥാപാത്രം അയാളുടെ കൈകളിൽ സുരക്ഷിതമായിരുന്നു. ലാൻസ് നായിക്കിന്റെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ മനോഹാരിത ആരെയും സ്പർശിക്കത്തക്കവിധം അത്ര വശ്യമാണ്, അത് നമ്മുടെ സിനിമയിലെ ഉണ്ണിയാർച്ചയായ ശരദാമണിയെപ്പോലെ ഒരാളായാലും. ആധുനികവും സ്വയം നശിപ്പിക്കുന്നതുമായ ഘടകങ്ങൾ ഇല്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ (ലോഹിത ദാസിന്റെ സിനിമകളിൽ നമ്മൾ പലപ്പോഴും കാണാറുണ്ട്), ചകോരത്തിന് മറ്റെന്തൊക്കെയോ ആയിത്തിത്തീരാനുള്ള ശക്തിയുണ്ടായിരുന്നു. സിനിമ അവസാനിക്കുന്നത് അത് എന്തിനുവേണ്ടിയാണെന്ന് നമുക്ക്  തോന്നിയതിന്റെ വിരുദ്ധമായാണ്. സഹിഷ്ണുത ഒരു നല്ല കാര്യമാണ്, പക്ഷേ അത് വ്യക്തിക്ക് വിനാശകരമാണ്.

(Malayalam is Google translated from the English version with some minor edits).